سنگر فرهنگی

بسم الله الرحمن الرحیم

السلام علیک یا حجة الله فی ارضه

السلام علیک یا عین الله فی خلقه

السلام علیک یا سفینة النجاة

السلام علیک یا مولای، أنا مولاک [1]

عصر جمعه است و مولایمان نیامد، یک جمعه دیگر آمد و یار غمخواران نیامد، در عصر جمعه یاران واقعی دین بین اسلام غمگین هستند. هرکس در عصر جمعه غم در دل دارد و علت آن را نمی داند؛ بداند علتش غم دل یار است. در روایت از امام صادق (علیه السلام) آمده که فرمود :«هرگاه در دل غم داشتی و علت آن را نمیدانی، بدان مومنی غمگین است و غم دل او بر دل تو ارتباط دارد.» یعنی مومنین دل هایشان به علت ایمانی که دارند مرتبط است. حال عصر جمعه چون امام زمان علیه السلام غمگین است و یاران واقعی غمگین هستند، مومنین واقعی هم غمگین می شوند. از طولانی شدن غیبت و از ظلم و جور.

روز هفتم ذی الحجه روز شهادت امام محمد باقر(علیه السلام)

امام باقر (علیه السلام) امام پنجم شیعان، فرزند امام زین العابدین (علیه السلام). مادر بزرگوارش “ام عبدالله” دختر امام مجتبی (علیهم السلام) است. نخستین روز ماه رجب سال پنجاه و هفت هجری در شهر مدینه به دنیا آمد. “محمد” نام اوست. و “ابوجعفر” کنیه، و “باقر العلوم” یعنی “شکافندۀ دانش ها” لقب آن گرامی می باشد.[1]

(امام باقر علیه السلام در سال 114 هجری در شهر مدینه در زمان هشام بن عبدالملک به شهادت رسید، در قبرستان معروف بقیع در کنار قبر پدر و جدش، به خاک سپرده شد. دوران امامت آن حضرت 18 سال بود.)[2]

=================

 خلفای معاصر حضرت

پیشوای پنجم در دوران امامت خود با زمامداران و خلفای یاد شده در زیر معاصر بود:

ولید بن عبدالملک (86-96)

سلیمان بن عبدالملک(96-99)

عمر بن عبدالعزیز (99-101)

یزید بن عبدالملک (101-105)

هشام بن عبدالملک (105-125)

این خلفا به استثنای عمر بن عبدالعزیز –که شخصی نسبتاً دادگر و نسبت به خاندان پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلم) علاقه مند بود- همگی در ستمگری و استبداد و خودکامگی دست کمی از نیاکان خود نداشتند و مخوصوصاً نسبت به پیشوای پنجم همواره سختگیری می کردند.[3]

=================

اخلاق امام باقر (علیه السلام)

امام نور، بندگان خاص الهی، که زندگیشان در این عالم وقف پروردگار جهانیان بود و قرآن کریم در شأن آن بزرگوارن می فرماید : «وَمَا تَشَاؤُونَ إِلَّا أَن يَشَاء اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ»[4]

«و شما نمی خواهید مگر آنکه خدا پروردگار جهانیان بخواهد.»

آن امامان نور طوری در این دنیای مادی زندگی کردند که از نظر زندگی فردی و اجتماعی با زندگانی سایر مردم تفاوت نداشته است، ولی از نظر انسانی و معنوی محو ربوبیت و الوهیت پروردگار عالمیان بودند، یعنی مطیع اوامر الهی در همۀ ابعاد زندگی بودند، همان چیزی که گم شدۀ افراد عادی جوامع بشری میباشد.

در مورد پسندیده آن حضرت روایت است: ” مردی از اهل شام در مدینه ساکن بود و به خانه ی امام بسیار می آمد و به آن گرامی می گفت:« … در روی زمین بغض و کینۀ کسی را بیش از تو در دل ندارم و با هیچکس بیش از تو خاندانت دشمن نیستم! و عقیده ام آن است که اطاعت خدا و پیامبر و امیرمومنان در دشمنی با توست، اگر می بینی به خانۀ تو رفت و آمد دارم بدان جهت است که تو مردی سخنور و ادیب و خوش بیان هستی!»

در عین حال امام علیه السلام با او مدارا می فرمود و به نرمی سخن می گفت. چندی برنیامد که شامی بیمار شد و مرگ را رویاروی خویش دید و از زندگی نومید شد، پس وصیت کرد که چون درگذرد ابوجعفر” امام باقر” بر او نماز گذارد.

شب به نیمه رسید و بستگانش او را تمام شده یافتند، بامداد وصی او به مسجد آمد و امام باقر علیه السلام را دید که نماز صبح به پایان برده و به تعقیب نماز نشسته است، و آن گرامی همواره چنین بود که پس از نماز به ذکر و تعقیب می پرداخت.

عرض کرد: آن مرد شامی به دیگر سرای شتافه و خود چنین خواسته که شما بر او نماز گذارید.

فرمود: او نمرده است… شتاب نکنید تا من بیایم.

پس برخاست و و وضو و طهارت را تجدید فرمود و دو رکعت نماز خواند و دست ها را به دعا برداشت، سپس به سجده رفت و همچنان تا برآمدن آفتاب، در سجده ماند، آنگاه به خانه شامی آمد و بر بالین اون نشست و او را صدا زد و او پاسخ داد، امام او را برنشانید و پشتش را به دیوار تکیه داد و شربتی طلبید و به کام او ریخت و به بستگانش فرمود غذاهای سرد به او بدهند و خود بازگشت.

دیری برنیامد تا شامی شفا یافت و به نزد امام آمد و عرض کرد: «گواهی می دهم که تو حجت خدا بر مردمانی…»

ای مومنان و ای شیعیان اهل عالم! امام مُرده و زنده ندارد زیرا کسی که اکمل کمالات انسانی را به واسطۀ عبادت و بندگی خالق یکتا کسب نموده حضور و غیبتش یکسان است به دلیل آیۀ قرآن وَلا تَحسَبَنَّ الَّذينَ قُتِلوا في سَبيلِ اللَّهِ أَمواتًا  بَل أَحياءٌ عِندَ رَبِّهِم يُرزَقونَ(آل عمران-169) (ای پیامبر!) هرگز گمان مبر کسانی که در راه خدا کشته شدند، مردگانند! بلکه آنان زنده‌اند، و نزد پروردگارشان روزی داده می‌شوند.

حال شما در عصر مدرنیته به چه کسی تمسک می جویید؟ به قرآن و عترت رسول الله (صلی الله علیه و سلم)؟ یا به خودتان؟ و یا مخلوقات خدا؟

و السلام علیکم و رحمه الله و برکاته

س.خ.س

————————-
[1] دعای آل یاسین
[2] هیئت تحریریه موسسه در راه حق، پیشوای پنچم حضرت امام محمد باقر علیه اسلام، ص3
[3] مهدی پیشوایی، سیرۀ پیشوایان، ص 305
[4]  سوره تکویر، آیه 29